Boekscout Auteursblog - verhalen van en door auteurs

Gisteren was ik de ruwe tekst van mijn nieuwe boek aan het doorlezen. Want ik had iets tussengevoegd en als je ergens een aanpassing doet, moet dat natuurlijk overal kloppen. In een volgend hoofdstuk zag ik een alinea die volgens mij na die aanpassing geen nut meer had. Die was nog van versie 1 en ik werkte nu in versie 4. Ik selecteerde de tekst die weg mocht en met een druk op delete wilde ik deze alinea verwijderen. Maar zodra ik het wilde verwijderen verdween niet de tekst, maar de functie selectie, alles was weer witte achtergrond met zwarte letters. Dat probeerde ik een keer of vijf en toen voelde ik dat ik het stuk ‘niet mocht’ deleten. Ik bekeek de tekst nog eens goed en zag dat ik de eerste regel van deze alinea wél kon gebruiken, ik moest er slechts een paar woorden in veranderen. Het zou dit hoofdstuk versterken. Nadat ik de regel had aangepast, selecteerde ik het restant van de alinea. Drukte op delete en weg waren de zes regels. Luisteren naar je gevoel, interpreteren van wat er gebeurt, goed kijken en laten stromen. Margreet K. Peta

Vanmorgen trof ik op mijn dagelijkse wandeling een buurtgenoot (65+) aan die me even staande hield. Onlangs had hij mijn laatste boek Een macaber tijdspel aangeschaft en wilde daar graag iets over kwijt. "Ten eerste", begon hij, "is het mijn genre niet, maar ik heb er van genoten. (young adult, fantasy - fictie (MKP)) Ik vond het een mooi verhaal. En het mooie van het lezen van een boek is dat je zelf probeert voor te stellen waar jij ons in het verhaal mee naartoe neemt. En dan kom ik uit bij villa Rhienderstein in Brummen."Ik gaf aan dat ik geen plaatsen had genoemd in de huidige tijd, maar dat met hem meer lezers het gevoel kregen dat het zich afspeelde in Zutphen en Brummen en Rhienderstein was dan al snel de 'gerestaureerde villa' in mijn verhaal.De buurtgenoot ging verder; "ik heb het er met mijn broer over gehad en die vertelde me dat Rhienderstein inderdaad een lift heeft die niet gebruikt kan worden... Dus het klopt gewoon!"Ik moet zeggen, lezers, dat dit boek me al zoveel onverklaarbare verrassingen had voorgeschoteld tijdens het schrijven, dat het gewoon bizar werd. En inderdaad is deze villa een voorbeeld geworden. Ver genoeg verwijderd van de woonplaats van de hoofdrolspelers, dichtbij genoeg om er makkelijk te komen. Zelf ben ik nog nooit op het terrein van deze villa geweest en heb geen idee hoe het er van buiten en binnen uitziet. Mijn indruk komt van fietstochten over de dijk achter dit landhuis. Dat hier nu juist een lift ingebouwd is die het niet doet... Hoe kan het waar zijn? Dit kun je niet verzinnen en toch heb ik dat gedaan. Een bijzondere onthulling tijdens deze korte ontmoeting. Ik werd er helemaal blij van.Margreet K. Peta

Een paar keer per jaar zend ik onder de noemer Gastschrijvers, een artikeltje naar De Stentor. Wekelijks worden er vier ingezonden stukjes gepubliceerd van Gastschrijvers. Ze mogen maximaal 300 woorden bevatten. Twee weken geleden heb ik weer een stukje ingezonden en daarnet ontving ik een mail met de aankondiging dat het aankomende zaterdag - 19 mei - wordt geplaatst. Zowel in de papieren krant als in de digitale. Altijd leuk om weer iets aan te leveren.Groet, Margreet K. Peta

Wat een proces is het maken van mijn nieuwe manuscript. Een bijzonder proces zelfs. Want ik had werkelijk geen idee waarover ik wilde schrijven. Op een gegeven moment voelde ik dat ik moest starten en ik liet het maar gebeuren. Werkelijk geen idee waar het op aan zou gaan. Na een hoofdstuk of vijftien lag ik in bed te doezelen en zag opeens voor me hoe een aantal belangrijke personen mijn verhaal binnenstapten. Wie waren zij? Wat gingen zij doen? Wat was hun doel in dit verhaal. Dat ze belangrijk waren begreep ik in ieder geval direct. De volgende dag begon ik over die karakters te schrijven. Het bijzondere was dat ik hun verhaallijn tussen de reeds geschreven hoofdstukken moest plaatsen. Dus deze karakters kregen intussen meer body en ik vorderde naar hoofdstuk 37. Die avond doezelde ik weer en ik begreep dat ik de essentie van het verhaal begon te beschrijven maar dit nu nog meer moest gaan uitschrijven. Daarbij ook hoofdstukken van plek laten verwisselen zodat de spanning er meer in zou komen. En daar ben ik afgelopen weekend mee begonnen en het gaat heerlijk. Er komt meer spanning in en de verhaallijn loopt zo te zien beter. (Daarmee wil ik niet zeggen dat alles op de definitieve plek staat als ik dit deel van het proces gedaan heb!) Hoe het verhaal afloopt, wat het plot is...? Ik weet het niet. Zoals gewoonlijk worden mijn handen gestuurd en laat ik me verwonderen hoe dit nieuwe proces gestalte krijgt. Want het blijft een wonder, een mooi boek schrijven. En wat geweldig als ik de reacties over Een macaber tijdspel lees en hoor, wat mij daarbij opvalt is dat mensen het boek moeilijk konden wegleggen. Dat is precies de snaar die je wilt raken. Ik hoop dat dit proces weer zo'n geweldig spannend verhaal oplevert.Margreet K. Peta

Ook nieuwsgierig geworden naar het resultaat van het interview bij RTV Berkelstroom uit Zutphen? Bekijk dan hier de YouTube opname.Groet, Margreet K. Peta

En dan loop je bij een bijeenkomst zomaar een oude bekende tegen. Ze vraagt hoe het met mijn nieuwe boek gaat en ik vertel eerlijk dat ik te onbekend ben om online of de boekhandel naar te zoeken. Dan wordt het heel lastig om onder de aandacht te komen. Maar deze jongedame, Merel, besluit het gesprek met de vraag of ik opensta voor een interview bij RTV Berkelstroom. Een item over mij en met schrijfhobby. Misschien dat dit item, dat ook op YouTube verschijnt, wordt door hen gedeeld op de socials en wie weet hoeveel mensen dit gaan zien en opeens nieuwsgierig worden naar mij en mijn boek(en). Daar zeg ik natuurlijk volmondig ja op. En een week later mag ik al komen. Een item van zo'n tien minuten. En ik ben zo nieuwsgierig naar het resultaat. Het was super leuk om te doen en ik bedank Merel dan ook voor deze actie.Margreet K. Peta

De leesburen is een groep buren in een buurtschap die het leuk vinden om bij elkaar te komen en hebben daar het lezen van een boek als vast onderdeel van gemaakt. In januari kreeg iedere deelnemer zijn/haar Een macaber tijdspel boek thuis en het lezen kon beginnen. Afgelopen week was ik op visite bij één van de leden en vroeg hoe men het boek had beleefd.* Ik kwam helemaal in het verhaal en werd heel erg betrokken bij de zoektocht naar aanwijzingen.* Wat geweldig om te lezen dat deze jongelui 112 bellen als ze tijdens een telefoongesprek horen dat de persoon aan de andere kant van de lijn waarschijnlijk een hartaanval krijgt.* Enkele leden wisten zeker dat het de directeur betrof van Eijerkamp, en ook dat het zich grotendeels in Zutphen afspeelde. Ook al werd dat nergens echt vermeld!* Het spel element was zo vol spanning, maar ik had het nog wel langer willen laten duren.* Hoe krijgt ze dit allemaal verzonnen? Het is toch verzonnen? Of: waar heeft ze al die informatie vandaan?* Moet je nagaan dat wij het al zo spannend en boeiend vinden (veertigers en ouder) dat moet het voor Young Adults dan ook zeker zijn!* Het is een modern verhaal, het gaat over vloggen, socials en zo.* Ook de behoefte om te zoeken naar je biologische ouders na adoptie is bekend.Het was mooi om al deze reacties te horen. En misschien maakt het jou ook nieuwsgierig naar dit boek.Een macaber tijdspel is te bestellen bij Boekscout, je lokale boekhandel of andere online kanalen.Tot een volgend blog, Groet, Margreet K. Peta

Het is lastig om als onbekende auteur onder de aandacht te komen van de lezers. Ik probeer zoveel mogelijk doelgroepen te bereiken en daarom zit ik dagelijks op de socials. Dat levert zeker een heleboel views op mijn profiel op. Maar zijn dat ook potentiele kopers en lezers? Boekscout heeft in februari de BoekGoud publieksprijs in de schijnwerpers gezet en ook dat deel ik zoveel mogelijk. Laten de lezers van mijn boek dit bezoek aan de website nou toch aangrijpen om een mooie review achter te laten.Nou, zoals je kunt zien zijn deze lezers enthousiast. Wil jij die ervaring ook hebben... Je weet me (mijn boek) te vinden. Een macaber tijdspel.Tot een volgend blog. Groet, Peta

Beste SinterklaasMocht u lijstjes vinden met de vraag naar één van mijn boeken, dan kunt u het beste mijn website bezoeken. Daar staan voor de jeugdige lezers vijf delen klaar, het is van De Heksenserie vol spanning en gevaar. Voor de Young Adults zijn er drie titels te vinden, avonturen, escapes en bizarre geesten worden vrienden. Denkt u wel aan de levertijd van deze exemplaren, zo’n dag of zes moet u er wel voor bewaren.Ik heet u welkom op: m-k-peta.nlTot een volgend blog.Groet, Peta

En daar lees ik mijn naam: Wenda, een oud collega uit Amersfoort heeft onlangs mijn nieuwe boek Een macaber tijdspel aangeschaft en toen ze er in begonnen was kwam ze tot de verrassende ontdekking dat haar naam daar in stond. Ze had nog nooit een boek gelezen waarin haar naam voorkwam. Ze sms-de mij waarom ik haar dat niet verteld had… Verteld? Had ik over een Wenda geschreven? Ik was me er totaal niet van bewust. Dus snel het manuscript op de telefoon opgesnord en met Ctr F zocht ik naar Wenda. En warempel. Ik had een paar keer haar naam geschreven. Een van de vriendinnen van Paula waarmee ze een avondje uit wil. Meer dan een paar regels was het niet, en de namen waren onbewust gekozen. Tenslotte had ik Wenda jarenlang niet gezien. Maar daarmee had ik iemand wel een heel speciaal gevoel gegeven. Het werd die nacht weer wintertijd en ze wilde dat uur benutten om flink door te lezen! Zo leuk kan het soms opeens zijn.Tot een volgend blog.Groet, Peta

Leeskring: Mijn oud collega en vriendin zit bij een buurtleeskring ‘De leesburen’ genaamd. Nu mijn nieuwe boek Een macaber tijdspel is uitgekomen heeft zij de leeskring voorgesteld om dit boek voor januari te gaan lezen. Ze heeft ze via mij besteld en gisteren zijn de boeken aan haar overhandigd.Een mooi initiatief en ik hoop dat ze er allen veel plezier aan beleven. Ik hoorde al dat er naar werd uitgekeken, dat klink goed!Wil je de video van het #unboxing zien? Klik dan hier!Tot een volgend blog.Groet, Peta

Persbericht was niet opgenomen in de krant: Het was natuurlijk jammer dat het persbericht dat door Boekscout was verzonden niet in o.a. De Stentor verscheen. Ik moest er dus nogzelf achter aan om het hier en daar onder de aandacht te brengen. In het vorige blog schreef ik al dat op 17 oktober een prachtig artikel in het gratis weekblad Het Contact was opgenomen.Column: Maar toen ik die dag een column van Renate Wennemars las voelde ik meteen de connectie met een stukje voor de rubriek De Gastschrijvers in De Stentor. Een rubriek waar ik regelmatig stukjes voor schrijf en waar ik ook voor word uitgenodigd om weer iets aan te leveren. Daar wilde ik op inhaken met het overhandigen op 16 oktober van het eerste boek op die hele speciale locatie. En die vrijdag (20 oktober) werd het geplaatst. Mooi in dezelfde week als de presentatie.Lees hier het artikel.Tot een volgend blog. Groet, Peta

Gisteravond om 19 uur heeft Lotte het eerste exemplaar van mijn boek Een macaber tijdspel in ontvangst genomen. Journalist Sander Grootendorst was daarbij aanwezig voor weekblad Contact Zutphen/Warnsveld.Lees HIER het artikel.Tot een volgend blog.Groet, peta

Het eerste exemplaar, ik schreef het al eerder, wie zou die moeten ontvangen? (zie mijn vorige blogs) Ik heb dus onlangs de AH in de buurt benaderd en gevraagd of ik aan een van de vakkenvullers mijn eerste boek mocht overhandigen. Bernard Oosterink, de eigenaar, was meteen enthousiast en Lotte werd benaderd of ze hiervoor open stond. En Lotte zei ja. Vandaag, 16-10-2023, is het dan zover. Met echtgenoot en een zoon en schoondochter om opnames te maken gaan we naar het winkelcentrum. Ik heb de pers een week geleden ingelicht en doorgegeven dat dit een unieke gebeurtenis is. Zou er iemand komen? En ja, Sander Grootendorst van het weekblad Contact is er. We gaan om 19 uur in kleine optocht de winkel door op zoek naar Lotte. Ze legt even haar werk neer en tussen de stellingen hebben we een gesprek over het boek en waarom zij dit eerste boek mag ontvangen.Zo dik? Als ik mijn praatje heb gehouden haal ik een groot boek tevoorschijn uit een grote AH boodschappentas. Lotte schrikt: "heb je zo'n dik boek geschreven?" vraagt ze. Nee, ik open het deksel van het holle boek en tover daar het eerste exemplaar van Een macaber tijdspel uit. Ze is blij verrast als ze ook nog een doosje bonbons ontvangt. Lezen en genieten van een chocolaatje, dat is toch ultiem genieten. Lotte, veel leesplezier en bedankt dat je hiervoor beschikbaar was.Tot een volgend blog, groet Peta.

Onlangs heb ik Instagram en TikTok vlogger @Chantallovesbooks bereid gevonden om een exemplaar van Een macaber tijdspel te lezen en te recenseren.Op de dag dat mijn boek verscheen heeft zij de recensie online gezet. Zie de foto voor haar verslag.Tot een volgend blog.Groet Peta

Vandaag is het zover: mijn boek Een macaber tijdspel is beschikbaar voor iedereen. Het eerste exemplaar, aan wie ga ik die uitreiken? Dat is toch wel even een dingetje! Ik heb geen jongeren in mijn omgeving die lezen. Of ze zijn te jong, te oud, geen tijd om te lezen, houdt niet van lezen etc. Ik heb besloten om het op een andere manier te doen. En wie weet geeft dat ook wat meer ‘airplay’ om het zo maar eens te stellen.Vakkenvuller: Ik besloot om het boek als leidraad te nemen. Mijn hoofdpersonage Paula heeft naast haar schoolwerk een bijbaan. Ze is vakkenvuller bij de AH. Nu Paula zich op de vermissing van een man heeft gestort belandt ze in situaties waarbij het meerdere malen voorkomt dat ze tijd moet vrijmaken. En dan moet ze weer bellen met AH om te zeggen dat ze haar dienst niet kan doen. Haar collega’s moeten dit dus steeds weer opvangen. Fictief dan, maar als het echt zou zijn, dan mag een beetje compensatie wel...Eureka! Maar dat is het! Waarom reik ik het eerste exemplaar niet uit aan een vakkenvuller bij de AH? Ik heb de buurtsupermarkt op de Brink gevraagd of zij hier voor open staan. Ze vinden het een ontzettend leuk idee. Ze hebben gepolst of een van de vakkenvullers dit leuk zou vinden. Lotte (15) houdt van lezen en is bereid om het eerste exemplaar te ontvangen. We kennen elkaar niet, maar maandagavond om 19 uur ga ik haar opzoeken tussen de schappen waar ze aan het werk is. Daar zal zij het eerste boek ontvangen. Pers: Natuurlijk heb ik de lokale pers, maar o.a. ook het Jeugdjournaal hiervan op de hoogte gesteld. Het is een kort moment in de winkel, dus of men er aandacht aan wil schenken weet ik niet, maar ik hoop het wel. Ben je zelf in de buurt… Albert Heijn de Brink in Zutphen. Wees op tijd, uiterlijk 18.45, want voor je het weet is het weer voorbij. En maak je foto's en filmpjes voor de socials, super!Tot het volgende blog.Groet, Peta#Jeugdjournaal #lezen #Spanning #escapegame

Gisteren heb ik samen met zus en zwager wat filmpjes opgenomen om via TikTok, Instagram en Facebook te plaatsen. We hebben eerst een filmpje gemaakt van de #unboxing En vandaag heb ik die geplaats op alle socials. Nu liggen er diverse filmpjes die je teasen om nieuwsgierig te worden naar het verhaal. Die zal ik de komende tijd met jullie delen.Wil je die ook zien? Kijk dan op mijn kanalen: Instagram TikTok of M.K. Peta (facebook.com)Tot een volgende blog. Groet, Peta

Bedelen?: Het voelt voor mij bijna als bedelen, vragen aan de boekhandel om jouw boek in het assortiment op te nemen. Maar ik doe het! Ik loop binnen bij de eerste en de eigenaar is niet aanwezig. Ik krijg een mailadres en doe daarmee een poging. De eerstvolgende werkdag krijg ik bericht terug met felicitaties en men wil mijn boek wel in consignatie hebben. Dat is een mooi begin.Ik wandel een paar dagen later weer in het centrum en vraag naar de eigenaar van de volgende boekhandel. Die was is een overleg, maar ik mocht mailen. Dus weer een mail gezonden, ook nu weer vergezeld met de foto’s van mijn boek. Een paar dagen later bericht: we hebben er een paar voor in de winkel besteld en zullen het een mooi plekje geven! Je snapt dat ik daar heel blij mee ben. Van een aantal bekenden heb ik al vernomen dat ze naar de lokale boekhandel gaan om mijn boek Een macaber tijdspel te kopen. Dan is het mooi dat er in déze boekhandel(s) al een exemplaar ligt.De foto is ter illustratie en hebben we tijdens een trip naar Brielle gemaakt. We vonden het zo’n mooie naam voor een boekhandel.Tot een volgend blog. Groet, Peta

De titel: De titel kiezen die mijn boek recht doet. Dat is zoals gewoonlijk een hele onderneming, een pakkende titel die nieuwsgierig maakt en de lading dekt. Waar gaat het verhaal over? Wat past daarbij? Dat werden hele lijsten van steekwoorden. Op een gegeven moment stelde een van mijn proeflezers voor: ‘tijdspel’Dat vond ik te soft en dekt niet de hele lading. Maar het is wel een gegeven dat tijd een heel belangrijke rol speelt in mijn verhaal. Ook het spelelement werd daarmee duidelijk. Maar het moest meer zijn. Wikken en wegen en noteren en schrappen. Dan opeens is daar dat stemmetje weer dat iets influistert: 'Vind je het niet macaber?'En lieve lezers, dat is het ook, macaber wat daar allemaal gebeurt. En dit is de titel geworden: Een macaber tijdspelToen werd het weer spannend: want naast een pakkende titel moest er ook een perfect plaatje gezocht worden. Minstens zo'n uitdaging. Welke foto zou ik moeten hebben om daarmee de sfeer van het verhaal goed te doen. Kijken bij Stockfoto’s leverde een heleboel ideeën op. Maar was mijn visie ook de juiste. Gevoelsmatig was het dat wel maar ik legde toch 25 foto’s voor aan een groepje familie, vrienden en uiteindelijk ook bij mijn begeleiders van Boekscout. Hieruit bleek dat mijn keuzes ook bij hen in de smaak vielen. Ik neem je graag mee in het vervolgblog.Groetjes, Peta#lezen #YA #spannend #escape #MKPeta

Als geboren en getogen Meppeler vallen berichten in de krant over Meppel meteen op.En vandaag, 25-9-2023, stond er in De Stentor weer een bericht over de horrorlift op het Meppeler station. Hoe vaak daar al niet mensen in vast gezeten hebben! Je moet er niet aan denken. Sowieso mis je je aansluiting, maar de angst hoelang het zal duren voor je weer veilig buiten staat... Misschien ben je wel claustrofobisch! Hoe dan ook, al dat gedoe, de mensen die staan toete kijken, de onmacht, de brandweer die weer in actie moet komen, dat wil je niet. Ik heb met al deze mensen te doen. Nu komen de mensen uit dit artikel na 45 minuten weer uit de lift, maar ze moesten eens weten dat je ook zomaar, poef, weg kunt zijn. Een personage in mijn boek stapt in een lift en komt er nooit meer uit! Maar hij zit er ook niet meer in… Lees hoe de speurtocht naar hem verloopt. Een spannend verhaal dat vanaf 29 september in de webwinkel van Boekscout te vinden is. Releasedatum is 13 oktober.In het volgende blog onthul ik de titel van het boek.Graag tot het volgende blog.Groetjes, Peta

Nee, die EXIT betekent niet dat hier het avontuur eindigde. De EXIT staat voor de uitweg die men hoopt te vinden in het avontuur dat ik geschreven heb.Heel benieuwd was ik naar de leesrecensie van Boekscout. En wat was ik blij toen ik onderstaande verslag las.Escape rooms spreken tot de verbeelding.Er is namelijk altijd een uitweg, maar hoe je die vindt…? Met jouw YA speel je hierop in. De introductie van jouw personages doe je rustig aan, waardoor je een geloofwaardige wereld neerzet. Dit heb je nodig om de lezer vervolgens in het mysterie van de time loop te kunnen meetrekken. Daar is natuurlijk wel wat verbeelding voor nodig, en jij diept dit idee en de oplossing goed uit. Je introduceert heel wat personages, maar weet ze voor de lezer goed uit elkaar te houden. Stapje voor stapje leert Paula nieuwe personages kennen, samen met een stukje sleutel van de oplossing. Als lezer wil je daarom niet stoppen met lezen, zeker als het ganzenbordspel is begonnen. Het is van tevoren niet gezegd dat iedereen hieruit zal komen… Het geheel vormt een spannende YA, en geeft me het verlangen meteen een escape room te boeken!Word jij ook al nieuwsgierig? Mijn boek komt op 29-9 al beschikbaar in de webshop van Boekscout. Op 13 oktober is de publicatiedatum. Ik neem je graag mee in het vervolgblog. Groetjes, Peta

Tijdens het schrijven werd ik steeds enthousiaster en ik bleef me verbazen over de wending die het verhaal nam. Op een gegeven moment besloot ik om dit manuscript niet meteen in eigen beheer uit te geven zoals mijn vorige zeven verhalen. Dit bijzondere verhaal, dat zoveel spirituele hulp kreeg bij het opnieuw ontstaan, moest gewoon de kans krijgen om bij een uitgeverij onder de aandacht te komen.Boekscout: De moed zonk me wel weer in de schoenen toen ik aan het zoeken naar de juiste uitgever dacht. Zoveel teleurstellingen gehad in het verleden (1990). Maar ik had wel eens van Boekscout gehoord en nam een kijkje op hun website. Wat daar stond sprak me zeer aan. Niets over fondsen, geen debutanten, bepaalde stijl etc. Nee, gewoon je manuscript inzenden en na acht weken zou ik horen of ze enthousiast waren. Als ze er geen heil in zagen, dan kon ik het alsnog in eigen beheer uitgeven. (Maar dan zou ik enorm teleurgesteld zijn. Dit boek moest het gewoon zijn!)Voortekenen: Week zeven, over een week kon ik bericht krijgen. Ik zag opeens overal de naam Paula opduiken. Onderweg naar de supermarkt kruiste een jongeman mijn pad. Maar dat was Rodney! Zo zou hij er uitzien, dacht ik. Weer een dag later riep mijn echtgenoot me. Ik moest meekomen naar de tuin van de buren. Daar staat altijd de poort open en er was een groot koppel ganzen naar binnen gewaggeld. (Die horen helemaal niet in ons achterpad te komen.) Ze stonden maar naar onze tussenschutting te kijken. Hadden ze naar ons gewild? Maar onze poort is juist altijd dicht. Je moet weten, dat in mijn boek flink wat ganzen voorbijkomen. Die ganzen waren de derde aanwijzing. Ik wist zeker dat Boekscout met een goed bericht zou komen.Publiceren: Nou je raad het al, en als jij mijn blogs leest weet je het natuurlijk allang. Ze waren erg enthousiast. Het onderwerp was heel actueel en het was spannend tot het eind. En nu wachten tot vrijdag 13 oktober. Dat wordt vast een goede dag, kan niet anders.Ik neem je graag mee in het vervolgblog.Groetjes, Peta

Paula stapte dus mijn bestaande verhaal in. Van mijn manuscript, dat ik al tig keer bewerkt had en waarvan ik een musicalversie had gemaakt, dus waarvan je kon stellen dat het compleet was, liet ze geen spaan heel! Ze nam de lead en ja, er verdween iemand, de persoon die ik ook beschreven had in het origineel, maar er bleef weinig meer over voor deze persoon om te doen. Paula had de regie!En niet alleen begon ze het verhaal over te nemen in haar queeste om de vermiste persoon te vinden, ze wist steeds meer mensen daarin mee te trekken. Waaronder Rodney, haar schoolvriend die gameverslaafd was geweest, die wist vaak rake opmerkingen te maken waarmee ze verder konden. Wikipedia: Ik kwam zoveel dingen tegen in wat ik opschreef dat ik naderhand regelmatig Wikipedia moest raadplegen of dingen wel bestonden in dat betreffende tijdsbeeld. Zodat fictie samenkomt met realiteit. En ik viel van de ene in de andere verbazing. Niet alleen (her)schreef het boek zichzelf, wat er kwam te staan was zo bijzonder en klopte dat ik thuis aan de dinertafelmijn echtgenoot steeds vol verbazing wel moest vertellen wat er die middag weer voor bijzonders was voorgevallen in mijn verhaal.Time loop: Zou jij een time loop in durven gaan? Zonder te weten of er een uitweg is? Zouden de ouders van Rodney en Paula het goed vinden als hun kinderen die queeste willen afmaken? Lees het straks allemaal in mijn nieuwe boek dat op vrijdag de 13e oktober gepubliceerd wordt.Ik neem je graag mee in het vervolgblog.Groetjes, Peta#lezen #fictie #YA

Ik heb je in mijn vorige blog laten kennismaken met mijn hoofdpersoon Paula, nu neem ik je mee naar Rodney. Rodney en Paula hebben enkele jaren bij elkaar in de klas gezeten, ze zijn close en delen veel interesses. Rodney is de tweede zoon van Willem en Asha. Willem is blank en Asha heeft haar ‘roots’ in Suriname. Rodney heeft haar mooie teint en korte dreadlocks. De achttienjarige knaap is slim en opmerkzaam, maar het laatste schooljaar gooide hij er met de pet naar.Oorzaak en gevolg: Zijn vriend en hij waren hardcore gamers. Rodney blowde daarbij ook wel eens, zijn vriend experimenteerde echter behoorlijk met allerlei drugs. De games hielden Rodney al snel af van zijn schoolwerk. Hij zat vaak tot diep in de nacht te gamen en was te moe om overdag zijn hoofd bij de les te houden. Zijn ouders kregen er geen vat meer op. Ze zagen hem wegglijden en keurden de omgang met zijn ‘vriend’ zeer af. De omslag kwam toen de vriend van Rodney zelfmoord pleegde. Opeens werden zijn ogen wreed geopend en hij zag nu ook wat zijn ouders hem steeds hadden voorgehouden, dat hij zijn toekomst aan het vergooien was. Intussen had hij zijn schooljaar verpest, hij moest hem overdoen. Paula ging wél over. Ze zoeken elkaar nu op in de pauzes.Queeste: Nu Paula iets heel vreemds meemaakt roept ze zijn hulp in en samen trekken ze op in een queeste waar je je geen voorstelling bij kan maken.Ik neem je graag mee in het vervolgblog.Groetjes, Peta

En daar was ze! Daar was ze opeens, Paula! Ik kende haar niet, maar opeens was ze de hoofdpersoon in mijn verhaal. Paula die op zeer jonge leeftijd in Argentinië op straat (even) achtergelaten was door haar biologische moeder. Had nou niemand gezien waar deze jonge moeder was gebleven? Was iedereen te druk met zijn eigen dingen om op te letten? En waarom was Paula achtergelaten? Was haarmoeder even iets te eten halen en had ze misschien onderweg een ongeluk gehad? Wie zou het zeggen. Maar dit kleine meisje kwam in het weeshuis terecht en niemand die wist wie ze was. Ze kreeg de naam: Paula.Adoptie: Paula werd enkele maanden daarna geadopteerd door een Nederlands stel en ze kreeg een nieuwe kans op een gezinsleven. Maar haar adoptievader kreeg het al snel moeilijk met de kleine Paula die hechtingsproblemen had. Het kleine meisje was bang dat ze weer iemand moest loslaten die ze juist in haar hart zou hebben gesloten. Eerst haar moeder weg, dan de bekend geworden gezichten van de weeshuiszusters weer achterlaten. In een land komen waar iedereen een vreemde taal sprak en je afscheid moest nemen van je taal, het laatste dat je bond aan je geboorteland. En toen kwam het moment dat ook de nieuwe vader niet meer thuiskwam na het werk…Jeugd: Linda, haar adoptiemoeder, gaf haar een fijne jeugd. Paula kwam niets te kort. Ze leerde goed, had vrienden en een bijbaan als vakkenvuller bij de Appie. Nu Paula achttien jaar was geworden gingen ze samen naar Argentinië om naar haar biologische moeder te zoeken. Buren: Paula en haar moeder Linda hadden goed contact met buurvrouw Annelies en haar zoon Koos. Koos, journalist en een aantal jaar ouder dan Paula, was regelmatig een rots in de branding voor Paula. Paula dacht er ook over om een studie journalistiek te gaan volgen. Koos vroeg haar om mee te gaan naar een evenement waar hij een verslag over moest maken. En toen begon de ellende!Lees het in mijn nieuwe boek dat vrijdag de 13e.uitkomt bij Boekscout. De titel houd ik nog even geheim.Ik neem je graag mee in het vervolgblog.Groetjes, Peta