Je zal je eigen naam maar lezen in een boek!
En daar lees ik mijn naam: Wenda, een oud collega uit Amersfoort heeft onlangs mijn nieuwe boek Een macaber tijdspel aangeschaft en toen ze er in begonnen was kwam ze tot de verrassende ontdekking dat haar naam daar in stond. Ze had nog nooit een boek gelezen waarin haar naam voorkwam. Ze sms-de mij waarom ik haar dat niet verteld had…
Verteld? Had ik over een Wenda geschreven? Ik was me er totaal niet van bewust. Dus snel het manuscript op de telefoon opgesnord en met Ctr F zocht ik naar Wenda. En warempel. Ik had een paar keer haar naam geschreven. Een van de vriendinnen van Paula waarmee ze een avondje uit wil. Meer dan een paar regels was het niet, en de namen waren onbewust gekozen. Tenslotte had ik Wenda jarenlang niet gezien. Maar daarmee had ik iemand wel een heel speciaal gevoel gegeven.
Het werd die nacht weer wintertijd en ze wilde dat uur benutten om flink door te lezen! Zo leuk kan het soms opeens zijn.
Tot een volgend blog.
Groet, Peta
